- Dla gdańskiej architektury z okresu, o który nam chodzi, a więc z przełomu XIX i XX wieku, najbardziej charakterystyczne są dwie kwestie. Pierwsza - to wysoka jakość i wartość artystyczna poszczególnych elementów architektonicznych. Druga - to liczne nawiązania do stylów historycznych, mocne osadzenie w tradycji. Ówcześni architekci - a przyznać trzeba, że działało tu wtedy wielu bardzo utalentowanych twórców - nawiązywali przede wszystkim do renesansu, głównie niderlandzkiego w wydaniu gdańskim. Rzadsze, choć również znaczące, są nawiązania do gotyku. Jeśli chodzi o wnętrza, coraz bardziej popularna w Europie stawała się secesja, która zaczynała przenikać także i do Gdańska. W przypadku willi architekci mieli o wiele większy margines artystycznej swobody w porównaniu z gmachami użyteczności publicznej. W związku z tym pojawiają się w nich bardzo ciekawe elementy. Najbardziej znaczące są wieżyczki, czy nawet wieże, i spiczaste dachy. Bardzo dobrym, a zarazem malowniczym przykładem jest willa-pałacyk przy ul. Pawłowskiego, bocznej Jaśkowej Doliny.

To tylko fragment artykułu. Aby czytać dalej, kup dostęp poniżej.

4 miliony tekstów od 1989 roku.
Zyskaj dostęp do archiwalnych treści "Gazety Wyborczej".
Znajdź historie, których szukasz.

Kup dostęp