Dobra rycerskie w tym miejscu powstały w XVI w. Majątek najdłużej należał do rodu Gramsch. Według niezachowanej już kamiennej tablicy, wmurowanej nad głównym wejściem do pałacu, pierwszą siedzibę w tym miejscu wzniesiono w 1712 r., a gruntowną przebudowę przeprowadzono w 1865 r. (Napis na tablicy głosił: SOLI DEO GLORIA/ ANNO 1712/RENOV:1865; umieszczony był również herb i inicjały z wydzieloną literą G). Trudno odnaleźć pozostałości osiemnastowiecznego gustu w budowli, pałac wydaje się być jednorodny stylistycznie. Dziewiętnastowieczna realizacja nadała mu formę stylu neogotyckiego. Ruiny pałacu jeszcze dziś robią duże wrażenie. Pierwotnie był to romantyczny zameczek, jak na budowlę neogotycką przystało, a dziś ma charakter romantycznej ruiny. Budowla dwukondygnacyjna z wieżą w narożu południowym, ryzalitami na osi elewacji frontowej i w elewacjach bocznych oraz dużym wgłębionym tarasem widokowym z balustradą od strony parku. Elewacje zdobione były bogatym, interesującym detalem architektonicznym.

To tylko fragment artykułu. Aby czytać dalej, kup dostęp poniżej.

4 miliony tekstów od 1989 roku.
Zyskaj dostęp do archiwalnych treści "Gazety Wyborczej".
Znajdź historie, których szukasz.

Kup dostęp