Ukończyła 4-klasową szkołę powszechną i rozpoczęła naukę w 8-klasowym gimnazjum klasycznym. Na początku I wojny światowej przebywała z rodziną w Wiedniu. Po powrocie do Krakowa w 1916 r. uczęszczała do Gimnazjum im. Adama Mickiewicza, należała do "Zet-u", a w roku 1917, jako uczennica V klasy, wstąpiła do III Żeńskiej Drużyny Harcerek im. Żmichowskiej. Od września 1919 r. była przyboczną i zastępową zastępu zuchów z I klasy gimnazjum. W maju 1920 r. zdała maturę w Prywatnym Żeńskim Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. W roku szkolnym 1920/21 ukończyła roczny kurs w Akademii Handlowej w Krakowie. W roku 1920 prowadziła w Ojcowie kolonię, a w roku 1921 uczestniczyła w kursie instruktorskim zorganizowanym przez Główną Kwaterę Żeńską w Rydzynie Wielkopolskiej. W tym roku zastęp przez nią prowadzony przekształcił się w drużynę, wobec czego została drużynową I Żeńskiej Drużyny Harcerskiej im. kr. Jadwigi. Funkcję tę pełniła do roku 1926 niezależnie od innych obowiązków. W roku 1921 rozpoczęła studia na Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego. W roku następnym otrzymała stopień instruktorski przodowniczki i prowadziła w Soli koło Żywca kolonię dla drużyn krakowskich oraz kolonię drużyny w Waksmundzie, a w następnych latach kolonie w Bystrej, Mszanie, Rabie Wyżnej, Limanowej i Waksmundzie. Dodać należy, że były to jedne z pierwszych kolonii i obozów żeńskich. Od 1923 r. już jako podharcmistrzyni była referentką w Komendzie Chorągwi Harcerek, a od 1924 r. równocześnie komendantką Hufca Harcerek w Krakowie. W 1925 roku zakończyła studia, uzyskując tytuł magistra prawa. W latach 1924-26 ukończyła także dwuletnią Szkołę Nauk Politycznych przy UJ. W 1925 roku zorganizowała wspólnie z zespołem trzy kursy instruktorskie, a w 1926 r. była drużynową kursu instruktorskiego, zorganizowanego pod namiotami w Waksmundzie koło Nowego Targu, oraz instruktorką objazdową dla Bochni, Mielca i Trzebini. Od marca 1926 do kwietnia 1927 odbywała praktykę sądową jako kandydat adwokacki. W roku 1927 po zmianie systemu stopni została harcmistrzynią. Prowadziła również Akademicką Drużynę Harcerską Watra. W tym czasie grupa krakowskich instruktorów harcerskich wyjechała na Śląsk na wezwanie wojewody śląskiego Michała Grażyńskiego. Także Wierzbiańska podjęła w kwietniu 1927 r. pracę w charakterze referendarza w Wydziale Oświecenia Publicznego Śląskiego Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach, gdzie pracowała przez następne 5 lat. Po wyjeździe do Katowic zorganizowała w Danielce k. Żywca kurs zastępowych pod namiotami dla Chorągwi Krakowskiej i Śląskiej, a we wrześniu 1927 została wybrana komendantką Śląskiej Chorągwi Harcerek, funkcję tę pełniła do 1931 roku. W roku 1928 przygotowała i poprowadziła ponad 100-osobową delegację harcerek śląskich na II Ogólnopolski Zlot Harcerek w Rybienku k. Wyszkowa. Organizowała również kursy i obozy dla drużynowych, instruktorek i zastępowych. Podjęła pracę w komitecie redakcyjnym ukazującego się w Katowicach czasopisma harcerskiego "Na tropie". Od roku 1928 aż do wybuchu wojny była członkiem Naczelnej Rady Harcerskiej. W roku 1929 prowadziła kursy instruktorek i drużynowych na Buczu oraz wycieczkę instruktorek do Anglii na jamboree na zaproszenie skautek angielskich. W lecie 1930 r. zorganizowała w Jęzorze koło Katowic zlot chorągwi z okazji 10-lecia harcerstwa na Śląsku, była także komendantką obozu na Ogólnopolskim Zlocie Żeńskiej Starszyzny Harcerskiej w Kiełpinach.Druhna naczelniczka