Józef Chałasiński urodził się 17 lutego 1904 roku w Rudniku, powiat Krasnystaw. W szkole powszechnej i średniej bardzo interesował się matematyką. Socjologię studiował w Poznaniu. Równocześnie studiował językoznawstwo, polonistykę i psychologię. Przygotowując się do habilitacji, zetknął się z pamiętnikami robotników. Napisał książkę "Droga awansu społecznego robotnika", czołową pozycję nie tylko polskiej, ale i światowej socjologii. Mając 27 lat, otrzymał stypendium Rockefellera na trzyletnie studia w USA i Anglii. Opracował wówczas dwie książki: "Parafia i szkoła wśród emigracji polskiej w Ameryce" i "Szkoła w społeczeństwie amerykańskim" (1936). Mając 31 lat, rozpoczął karierę naukową. Najpierw jako docent Uniwersytetu Warszawskiego, później jako profesor zwyczajny. Obejmuje Katedrę Socjologii po profesorze Ludwiku Krzywickim w Wolnej Wszechnicy Polskiej. W 1936 r. został dyrektorem Państwowego Instytutu Kultury Wsi. W tym czasie powstaje jego czterotomowe dzieło "Młode pokolenie chłopów". Wybuch II wojny światowej zastał go z rodziną we Lwowie. Przez pewien czas pracował jako nauczyciel szkoły powszechnej poza Lwowem, ale już w 1943 roku powrócił do Warszawy i kierował pracami Tajnego Instytutu Socjologicznego. Po zakończeniu wojny rozpoczął pracę na Uniwersytecie Łódzkim. Najpierw jako prorektor, potem rektor. W tym czasie napisał książkę "Społeczna genealogia inteligencji polskiej". W 1948 r. zostaje członkiem PAN w Krakowie. Od powstania PAN w 1952 r. był jej członkiem rzeczywistym, a od 1952 do 1959 r. zastępcą sekretarza naukowego PAN. W 1958 r. został zaproszony przez Uniwersytet Kalifornijski do Berkeley, to zaś umożliwia mu zebranie materiałów do dzieła "Kultura amerykańska", które ukazało się w 1962 r., a także do pracy "Społeczeństwo i szkolnictwo w Stanach Zjednoczonych". Pod koniec życia kierował pracami nad wydaniem dziesięciotomowego dzieła "Młode pokolenie Polski Ludowej". Wspólnie z żoną opracował książkę "Bliżej Afryki", a następnie pracę zbiorową "Afryka naszych czasów". Bardzo piękny roz-dział w Jego życiu stanowi współpraca z Zarządem Głównym ZNP. Odpowiadając na społeczne zapotrzebowanie nauczycieli, ZG ZNP zorganizował w 1932 r. Uniwersyteckie Kursy Wakacyjne, które w 1935 r. zostały przekształcone w Instytut Pedagogiczny ZNP. Do pracy w tej uczelni Józef Chałasiński zachęcił najwybitniejszych profesorów. Liczba nauczycieli i studentów nieustannie rosła.