Propaganda, którą uprawia część rządzącej klasy politycznej i wspierających ją mediów, ustawia na celowniku domniemanych wrogów zarówno zza zachodniej granicy, jak i wewnątrz kraju. Utrudnia to wznowienie dialogu z Niemcami oraz wspólną debatę nad przyszłością naszego sąsiedztwa

Historia istnieje nie po to, by dostarczać nam nerwowych dreszczów. Polacy i Niemcy zasłużyli na więcej

W ostatnich latach dominujący ton w debacie publicznej narzucały siły polityczne podsycające klimat "stanu wyjątkowego" w stosunkach polsko-niemieckich. Nasz sąsiad znów zaczął się jawić jako odwieczny agresor zmierzający podstępnie, za parawanem integracji europejskiej, do hegemonii i osłabienia Polski. Zaś obraz Polski w niektórych niemieckich mediach nawiązywał do dawnego stereotypu polnischer Reichstag - symbolu chaosu, pieniactwa i braku odpowiedzialności

Demokratyczne społeczeństwa odchodzą od tezy o kolektywnej winie Niemców za II wojnę światową. III Rzesza odwoływała się w polityce do swych obywateli, nie dokonywała jednak zbrodni w imieniu całego narodu niemieckiego. Dlatego nie można go demonizować

Przypisywanie Kościołowi udziału w Holocauście to ogromne nadużycie. Nie ma prostej zależności między postawami antysemickimi wielu chrześcijan a komorami gazowymi

W Niemczech nie udała się w pełni ani denazyfikacja po 1945 r., ani dekomunizacja po 1990 r. Za każdym razem nowy porządek trzeba było budować z ludźmi, którzy wcześniej często aktywnie wspierali zbrodniczy ustrój