Syn Władysława, pułkownika RP, właściciela Łaszczyna i działacza społecznego i Jadwigi z Plucińskich, był moim profesorem w czasie, gdy studiowałem na Wydziale Prawa UAM. Darzyłem go sympatią i podziwem dla jego wiedzy, znałem go także na gruncie towarzyskim.

Józef Napoleon Leitgeber swoje imię otrzymał dla uczczenia dwóch ówczesnych bohaterów, cesarza Napoleona I, dzięki któremu powstało Księstwo Warszawskie, i księcia Józefa Poniatowskiego, dowódcy odrodzonego wojska.

Zofia Mycielska, córka Ludwika i Elżbiety, również Mycielskiej z domu, urodziła się w Gałowie w powiecie szamotulskim 12 lipca 1895 r. Ojciec jej zasłynął jako znakomity rolnik i hodowca. W swoim majątku założył stadninę koni rasy półangielskiej, czyli angloarabów. Był działaczem społecznym, także dobroczynnym. W 1913 r. zasiadał w parlamencie pruskim w Berlinie oraz był prezesem Rady Narodowej wyłonionej przez Związek Narodowy w Poznaniu. Z małżeństwa ze swoją kuzynką miał Ludwik dwoje dzieci, Michała i Zofię w rodzinie nazywaną Zulą. Nie chcąc, by Zofia uczęszczała do pruskiej szkoły średniej, rodzice wysłali ją do liceum z francuskim językiem wykładowym - do liceum zakonu Sacre Coeur w Bruges. W młodości nauczyła się biegle trzech języków obcych: angielskiego, francuskiego i niemieckiego.

Zofia Koreywo herbu Dębno pochodziła ze starego, litewskiego rodu, osiadłego ongiś w województwie wileńskim, który swój polski herb przyjął na zjeździe w Horodle. Protoplasta rodu był w 1499 r. starostą mielnickim. Ród ten, podobnie jak inne liczne rody polskie i litewskie, stracił na znaczeniu i dawne swoje posiadłości.

Profesor Stefan Dąbrowski, rektor Uniwersytetu Poznańskiego, był najbardziej oryginalną, a przy tym malowniczą postacią w moim życiu. Wybitny uczony, lekarz, fizjolog, biochemik i polityk. Do dziś wspominam go z wielką sympatią.

Urodził się 13 października 1916 r. w Wiener-Neustat w Austrii. Był jednym z trzech synów pułkownika Huberta Brabeca, znakomitego polskiego kawalerzysty, który zaraz po zakończeniu I wojny światowej przeszedł w stopniu majora do tworzącego się dopiero Wojska Polskiego. W nim doszedł do stopnia pułkownika kawalerii i aż do przejścia na emeryturę pozostawał w jego szeregach.