SAFO
Safo, żyjąca na przełomie VII i VI wieku przed Chrystusem, mieszkała w Mitylenie na wyspie Lesbos. Arystokratka, przewodziła dziewczęcym kołom ku czci bogini miłości Afrodyty i muz. Jej liryka jest ściśle osobista. Safo pisała dla siebie, córki, przyjaciół, kochanków, dziewcząt ze swego kręgu. Pisała miłosne pieśni i hymny do "słodko-gorzkiego" - jak go określała - Erosa. Jej poezja, do dziś zachowana zaledwie we fragmentach, budziła podziw poprzez siłę i umiejętność wyrażania uczuć. Życie Safony - intrygujące, lecz mało znane - obrosło w wiele legend. Jej związki z dziewczętami, ku którym kierowała swe strofy, widziano jako miłosne, erotyczne. Stąd "safizm" to nawet jedno z określeń lesbijskiej, homoerotycznej miłości. Legendarne są też jej nieszczęśliwe uczucia do mężczyzn: poety Alkajosa i pięknego przewoźnika Faona. Właśnie ta nieodwzajemniona miłość miała stać się przyczyną jej samobójczej śmierci - poetka rzuciła się do morza ze Skały Leukadyjskiej.
4 miliony tekstów od 1989 roku.
Zyskaj dostęp do archiwalnych treści "Gazety Wyborczej".
Znajdź historie, których szukasz.