Osóbka-Morawski był od 1 stycznia 1944 r. do 6 maja 1945 r. zastępcą przewodniczącego (od 31 grudnia 1944 r. nazywanego prezydentem) Krajowej Rady Narodowej (KRN), czyli ówczesnego lewicowego organu ustawodawczego. Jednocześnie od 21 lipca 1944 r. był przewodniczącym Polskiego Komitetu Wyzwolenia Narodowego, czyli ówczesnego rządu. I jednocześnie pełnił funkcję kierownika Resortu (ministra) Spraw Zagranicznych, a od 9 października tego roku również kierownika Resortu Rolnictwa I Reform Rolnych. Po powołaniu Rządu Tymczasowego (31 grudnia 1944 r.) został jego premierem i nadal ministrem spraw zagranicznych (był nim do 2 maja 1945 r.). W Rządzie Tymczasowym Jedności Narodowej (28 czerwca 1945 r. - 5 lutego 1947 r.) nadal piastował stanowisko premiera. W okresie od powstania KRN do jej rozwiązania 19 stycznia 1947 r. był jej członkiem, a od 4 lutego 1947 r. do 4 sierpnia 1952 r. również posłem na Sejm Ustawodawczy. Po odejściu ze stanowiska premiera, w następnym dniu (6 lutego 1947 r.) objął stanowisko ministra administracji publicznej, z którego odwołany został 20 stycznia 1949 r. Trudno więc uwierzyć, że - jak wspomina syn - "po odejściu z funkcji premiera długo pozostawał bezrobotny". Fakty są inne; niejeden wówczas chciałby być takim "bezrobotnym" z pensją ministra oraz przywilejami i dietą posła. To, że Wiech zakpił sobie z tego "bezrobotnego" w jednym z żartobliwych felietonów, trzeba właściwie zrozumieć, uznać za kpinę, a nie przyjmować jako dowodu pognębienia b. premiera.

To tylko fragment artykułu. Aby czytać dalej, kup dostęp poniżej.

4 miliony tekstów od 1989 roku.
Zyskaj dostęp do archiwalnych treści "Gazety Wyborczej".
Znajdź historie, których szukasz.

Kup dostęp