Urodził się 25 grudnia 1855 r. w Białej Podlaskiej; był synem Filipa - kasjera miejskiego i Pauliny z Choickich (lub Elwickich - rozbieżne informacje). Nauki początkowe pobierał i gimnazjum klasyczne ukończył w rodzinnym mieście. W 1873 r. rozpoczął studia w Cesarskiej Medyko-Chirurgicznej Akademii w Petersburgu, gdzie w 1878 r. otrzymał dyplom lekarza cum eximia laude (ze szczególną pochwałą) i wyróżniony został nagrodą. Pracował jako asystent i przygotowywał rozprawę "O zmianach błony śluzowej żołądka przy ostrem jej zapaleniu", na podstawie której w 1881 r. otrzymał stopień doktora medycyny. W latach 1882-84 pracował jako lekarz wojskowy na południu Rosji. Po powrocie do Petersburga pracował nadal w macierzystej akademii i tam w r. 1885 został habilitowany jako docent chorób wewnętrznych. W tymże roku został wysłany do Hiszpanii, gdzie panowała epidemia cholery, w celu poznania tej choroby i metod jej leczenia. W następnym roku pracował w guberni podolskiej przy zwalczaniu cholery, a następnie w Okręgu Zakaspijskim w celu zbadania, opracowania profilaktyki i metod leczenia chorób zakaźnych w tamtejszych garnizonach wojskowych.

To tylko fragment artykułu. Aby czytać dalej, kup dostęp poniżej.

4 miliony tekstów od 1989 roku.
Zyskaj dostęp do archiwalnych treści "Gazety Wyborczej".
Znajdź historie, których szukasz.

Kup dostęp