Turbo, a jednak żal
Pamiętam rytuał gotowania kisielu. Kolorowe opakowanie wiśniowego przynosiło się ze sklepu. Proszek sypało się do pół szklanki zimnej wody i mieszało, resztę wody doprowadzało do wrzenia. Potem wlewało się to rozmieszane zawiesiste i matowe do gotującej wody, trzy razy zakręcało łyżką. Trzy bulgotnięcia przezroczystej mazi wskazywały, że już można jeść. Mniej zdolni kulinarnie potrafili nawet ten specjał przypalić.
To tylko fragment artykułu. Aby czytać dalej, kup dostęp poniżej.
4 miliony tekstów od 1989 roku.
Zyskaj dostęp do archiwalnych treści "Gazety Wyborczej".
Znajdź historie, których szukasz.
